بازار ورزش: قرارداد خرید لباس تیم ملی از شرکت آلمانی آدیداس در حالی که سایر تیم‌های حاضر در جام جهانی همه به صورت اسپانسرینگ لباس خود را تهیه می‌کنند، در روزهای گذشته انتقادات زیادی را علیه فدراسیون فوتبال ایران متوجه کرده است.
در حالی که صفی‌‍الله فغان‌پور رییس کمیته حقوقی فدراسیون روز یکشنبه، انتظارات آدیداس و تعهداتی را که فدراسیون باید در قالب یک قرارداد اسپانسرینگ می‌داد به عنوان دلیل برای خرید لباس ذکر کرد، حالا فدراسیون در اطلاعیه‌ای که روز گذشته در وب‌سایت‌اش منتشر کرده، دستورالعمل وزارت صنعت، معدن و تجارت در خصوص نحوه فعالیت نمایندگان و شعب عرضه‌کنندگان را علت اقدام فدراسیون برای خرید لباس از آدیداس به جای قرارداد اسپانسرینگ عنوان کرده است.
در این اطلاعیه آمده: «فدراسیون فوتبال ایران در ابتدای امر اقدام به عقدتفاهم نامه ۴ ساله اسپانسری با آدیداس نمود که متاسفانه دستورالعمل نحوه صدور گواهی فعالیت نمایندگان و شعب عرضه کنندگان پوشاک خارجی در ایران به شماره ۱۲۹۲۷۶/۶۰ مورخ ۱۷/۶/۱۳۹۵ وزارت صنعت ، معدن و تجارت مانع از اجرایی شدن این قرارداد اسپانسری شده است لذا تنها راه چاره جهت استفاده از لباس های با کیفیت و با تکنولوژی کلیماکول آدیداس در جام جهانی همانطور که به هواداران شریف تیم ملی ایران از مدتها قبل وعده داده شده بود انعقاد قرارداد تجاری خرید البسه با تخفیف ۷۵ درصد بوده است که بسیاری از کشورهای دنیا مانند الجزایر ، مصر ، بوسنی ، ولز و …. نیز چنین قرارداد تجاری مشابه‌ای را با آدیداس دارند.»
دستورالعمل مورد اشاره فدراسیون سال گذشته از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت در جهت حمایت از تولید داخلی وضع شد. در این دستورالعمل یک سری محدودیت‌ها و سخت‌گیری‌ها برای دادن مجوز رسمی واردات به کسی که قصد دارد نمایندگی رسمی واردات یک برند خارجی را بگیرد، اعمال شده است. این سخت‌گیری‌ها شامل حال شرکت‌هایی می‌شود که نماینده رسمی توزیع محصولات آدیداس در ایران‌اند و همین حالا هم دارند در بازار ایران کالاهای این شرکت، از جمله پیراهن‌های تیم‌های معروفی چون بایرن مونیخ، رئال مادرید و منچستر یونایتد را به قیمت اصلی می‌فروشند. فدراسیون هم که تا یک روز پیش از اطلاعیه‌اش دلیل کاملاً متفاوتی را برای خرید لباس از آدیداس آورده بود، بیشتر از این توضیح نداده که چرا و چگونه این دستورالعمل وزارت صنعت که پارسال وضع شده، چگونه حالا مانع بستن قرارداد اسپانسرینگ با آدیداس شده است.
قرارداد خرید لباس از آدیداس یک ساله است. در ادامه اطلاعیه، فدراسیون به نکته‌ای «حائز اهمیت» اشاره می‌کند که در اصل خیلی هم نکیته برجسته و ویژه‌ای نیست. در این اطلاعیه فدراسیون توضیح داده که «از نکات حائز اهمیت این قرارداد یک‌ساله می‌توان به دریافت ۱۵ درصد بعنوان «رویالتی» (درصد حق فروش پیراهن تیم ملی در سراسر جهان ) اشاره کرد که در تفاهم نامه اسپانسری ۴ ساله نبوده است، از این ناحیه هر لباسی که آدیداس به فروش می رساند ۱۵% بابت آن به فدراسیون فوتبال ایران پرداخت می‌کند که انتظار فدراسیون از این بند قرارداد ۵/۱ میلیون یورو درآمــد پیش‌بینی می‌شود.»
شرکت‌های تامین‌کننده لباس ورزشی، از جمله همین آدیداس، در قراردادهای اسپانسرینگ هم حق رویالتی به باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها از محل فروش این پوشاک پرداخت می‌کند و در واقع یکی از بندهای این قرارداد است. فقط درصد آن بسته به این که چقدر ارزش اسپانسرینگ چقدر تعیین می‌شود، بالا و پایین می‌شود. به عبارت دیگر نیازی نبود تا فدراسیون حتماً لباس‌ها را بخرد تا رویالتی بگیرد! ضمن آن که فدراسیون در این قرارداد فعلی با آدیداس بابت تهیه لباس تیم ملی هزینه زیادی خواهد کرد و دریافت رویالتی را عملاً نمی‌توان به حساب درآمدزایی گذاشت.
در پایان اطلاعیه متن کاملاً احساسی نوشته و فدراسیون سعی کرده برای توجیه اینکه چرا از آدیداس لباس می‌خرد حس ناسیونالیستی هواداران را برانگیزد: «فدراسیون فوتبال با توجه به محدودیت‌ها و انتظارات تماشاگران فهیم ایرانی، بهترین انتخاب را نموده است تا با یکی از بهترین برندهای البسه ورزشی در جام جهانی حاضر شود. فدراسیون فوتبال این انتخاب را نه تنها بی‌شرمانه نمی‌داند بلکه آن را تلاش در راستای حرکتی میهن‌پرستانه تلقی می‌نماید.»
معلوم نیست آیا واقعاً هواداران تیم ملی انتظار دارند که تیم محبوب‌شان حتماً برندی در حد آدیداس بپوشد و اگر چنین است، فدراسیون با کدام پژوهش بازار و نظرسنجی به آن پی برده است. آن چه مسلم است این است که وظیفه فدراسیون در تامین پوشاک تیم ملی برای جام جهانی، علاوه بر تضمین کیفیت، هزینه‌ها را کاهش و درآمدها را افزایش دهد. وظیفه‌ای که فدراسیون آشکارا از عهده‌اش برنیامده است.
