کار سادهای نیست که شما در یک لیگ حرفهای فوتبال، نظامی از اقتصاد را تحمیل کنید که باشگاهی با چهار قهرمانی پیاپی را عاجز در پرداخت دستمزد موفقترین مربی تاریخش ببینید. اقتصاد فوتبال با این میزان گرایش عمومی و راههای ساده و روشن درآمدزایی و مدلهای تمرینشده و ساختارهای مالی امتحان پسداده، بدون تخریب عامدانه نمیتواند تا این اندازه ورشکسته شود و محصول موفقیت حرفهای را بیاعتبار کند.
بعید است فرصتی باقی مانده باشد. پرداخت نشدن دستمزد برانکو ایوانکوویچ منجر به بسته شدن پنجره نقل و انتقالات و سپس جریمههای دیگر برای پرسپولیس خواهد شد و این یعنی قهرمانی، حتی ۴ بار پیدرپی در فوتبال ایران ریالی ارزش ندارد.
اقتصاد ورزش حرفهای با قواعدی که در فوتبال ایران پیدا شده و از آن دست برنمیدارند، معانی عجیبی یافته و این وضعیت تغییرناپذیر به نظر میرسد، چون هیچ کوششی برای تغییر رفتار مالی باشگاهها دیده نمیشود. اصرار و اصرار به حضور مدیرانی که زیستهای در فوتبال ندارند و با همه زوایای مدیریتش غریبهاند، جز تردید در اینکه قرار بر باشگاهداری به همین روشهای مرسوم است، گزینه دیگری باقی نمیگذارد.
ممکن به نظر نمیآید که ورشکستگی این روش باشگاهداری که از دو دهه پیش هم سرنوشتش مشخص بود، هنوز باور نشده باشد اما تکرار این اغلاط اساسی را میبینیم و دیگر حیرت هم نمیکنیم، چون دچار همین عادت شدهایم.
باشگاهی با چهار قهرمانی پیدرپی در پرداخت دستمزد موفقترین مربی تاریخش آنچنان تأخیری ایجاد کرد که حالا با کاهش ارزش ریال در ایران باید چندین برابر روز خداحافظی با سرمربی، دستمزدش را پرداخت کند. این دستاورد جمعی تمام مدیران پرسپولیس در فصل اخیر است و آنها هر کدام میتوانند بهانههای بیاهمیتی را مطرح کنند و به توجیه عملکرد خود بپردازند، اما واقعیت این است که دیگر آنها حرفی برای طرح دراینباره ندارند و میزان تبحرشان در شغلی که صاحبش شده بودند نشان میدهد که توقعی غیر از این بیجا بود.
ممنوعیت استخدام مربی و بازیکن خارجی تنها با این پیشفرض عجیب که محصول استخدام موفقترین مربیان و بازیکنان خارجی هم دستاورد اقتصادی برای باشگاهها در فوتبال ایران ندارد، منطقی به چشم میآید، وگرنه هیچ نکته دیگری برای ساختن جلوهای منطقی برای این تصمیم پیدا نمیکنید. در فوتبال ایران حضور مدیرانی که محصول تصمیماتشان، روش مدیریتشان و دستاورد اقتصادیشان همین ورشکستگی است، پذیرفته شده اما ورود مربی خارجی ممنوع میشود تا مبادا مدیران دست به کارهای پرزیانتری بزنند.
این وضعیت کمی طنزآلود به نظر میرسد. این فقط پرسپولیس نیست که دچار این بحرانهاست، پرسپولیس اما با کارنامه موفق چهار فصل اخیرش مثال روشنتری برای بحث است، روشنتر از این منظر که حتی طی چهار سال موفق، تمام زوایای سوءمدیریت را دارد. تصویری تمامقد است از آنچه نباید در یک باشگاه بگذرد.
منبع: ایران ورزشی
