فرشاد کاسنژاد
«این پول فیفا نیست، بلکه پول فوتبال است.» این ارزشمندترین جمله جیانی اینفانتینو درباره ذخیره ۷/۲ میلیارد دلاری فیفا در روزهای بحرانی شیوع ویروس کرونا و تعطیلی فوتبال است.
فیفا میخواهد این ذخیره ۷/۲ میلیاردی را برای بخشهایی از فوتبال که از تعطیلی مسابقات آسیب اقتصادی دیدهاند، سرمایهگذاری کند. اسم این تصمیم نه کمک است و نه هزینه، بلکه سرمایهگذاری دوباره فیفا برای رهایی فوتبال از ورشکستگی است.
سایت بازار ورزش دیروز درباره موضوعی نوشته بود که شاید در آینده در رشتههای ورزشی دیگر نیز به یک تصمیم همیشگی تبدیل شود تا بخشی از ضررهای اقتصادی احتمالی در آینده جبران شود: «مسئولین برگزاری تورنمنت تنیس ویمبلدون در ۱۷ سال گذشته این مسابقات را در برابر پاندمی بیمه کرده بودند و حالا در پی لغو مشهورترین و قدیمیترین تورنمنت تنیس جهان به دلیل پاندمی کرونا، این رقابتها مبلغ ۱۴۱ میلیون دلار از بیمه خسارت میگیرد. در واقع برگزارکنندگان ویمبلدون برای یک شرایط اضطراری مثل پاندمی برنامه داشتند، در ۱۷ سال اخیر سالانه ۲ میلیون دلار به عنوان حق بیمه پاندمی پرداخت میکردند. البته این رقم تنها بخشی از ضرر مالی ویمبلدون را جبران میکند.»
فوتبال شاید به غیر از رو آوردن به بیمهها، خود را در آینده با رفتارهای جدید مالی پیدا کند. اما امروز وقت نجات بخشهای آسیبدیده فوتبال است و بخشی از این وظیفه را فیفا برعهده گرفته است.
در ایران اما فدراسیون فوتبال هرگز توان اقتصادی کمک به باشگاهها را ندارد و البته موضوع دیگر این است که فوتبال ایران چون از بنیان یک فعالیت اقتصادی زیانبار است، با تعطیلی مسابقات چندان به زیانهایش اضافه نمیشود. باشگاهها نه حق پخش تلویزیونی دریافت میکنند و نه درآمدهای روز مسابقه برایشان اهمیتی دارد. عادت باشگاههای ایرانی به دست آوردن پول از منابع غیرشفاف و عجیب است که احتمالاً متوقف نمیشود.
فدراسیون فوتبال این روزها منتظر برگزاری دوباره لیگهاست و درباره اینکه باشگاهها چگونه این روزها را سپری میکنند، ایده و نظری ندارد. البته از فدراسیونی که خود با طرح همیشگی موضوع مطالباتش از فیفا دنبال قرض گرفتن از دولت است، توقع دیگری نمیرود. فدراسیون فوتبال سالهاست با اعلام اینکه تحریمهای بانکی مانع دریافت مطالباتش از فیفاست، روزگارش را با قرض گرفتن میگذراند و همیشه مدعی استقلال مالی است.
اما واقعیت این است که تمام کمکهای فیفا مشکلات اقتصادی فدراسیونی را که میتواند فقط در یک قرارداد بیش از ۶ میلیون یورو به خود زیان برساند، حل نمیکند. فوتبال ایران اندیشه و فکری برای گذر از مسائل و آثار اقتصادی شیوع کرونا بر فوتبال ندارد و بدون ایده و راهحل روزها را میگذراند. دوباره با انبوهی از بدهیها در پایان فصل نیمهتمام یا تمام شده لیگ مواجه خواهیم شد و دوباره راههایی برای پرداخت نکردن و به تعویق انداختن پیدا میشود تا سرانجام باشگاهها با شکایت و جریمه و محرومیت مواجه شوند. چرخهای که به عادت فوتبال ایران تبدیل شده و کرونا هم نمیتواند تغییری در رفتارها پدید بیاورد.
منبع: ایران ورزشی
