آرمن ساروخانیان
دکتر قاضیزاده نماینده مجلس تاکید دارد که راه حل مشکلات و تخلفات فوتبال و نجات این ورزش فقط با «اجماع ملی» ممکن خواهد بود. فوتبال ایران این روزها اوضاع نابسامانی دارد. تیم ملی در خطر حذف در مرحله مقدماتی جام جهانی است.
اساسنامه فدراسیون زیر سؤال رفته و تا تصویب اساسنامه جدید خبری از انتخابات نخواهد بود. ریاست فدراسیون نامعلوم و دست مدیران موقت برای گرفتن تصمیمات کلان بسته است. مهمتر از همه بدهیهای خارجی کلان فدراسیون فوتبال و باشگاههای مطرحی مثل استقلال و پرسپولیس است که موعدشان یکی بعد از دیگری از راه میرسد و خطر جریمههای سنگینتر و ورشکستگی فوتبال ایران را تهدید میکند.
اجماع ملی زمانی اتفاق میافتد که همه افراد و نهادهای مرتبط، وخامت اوضاع فوتبال را درک کنند و متوجه باشند که ادامه حیات این ورزش با روشهای قبلی ممکن نخواهد بود. فوتبال نیاز به قانونمندی و شفافیت دارد و برای نجات از این بدهی انبوه مالی باید تن به ریاضت اقتصادی بدهد.
فدراسیون جدید علاوه بر رعایت این حداقلهای مدیریتی، اولویتش باید نجات از این مخمصه و بازگرداندن فوتبال به شرایط عادی باشد. وضعیت باشگاهها از جمله استقلال و پرسپولیس کاملا نگرانکننده است و استعفاهای اخیر نشان میدهد که هیچ مدیری حاضر نیست مسئولیت بدهیها را به عهده بگیرد.
موعد بازپرداخت بدهی خارجیها یکی بعد از دیگری از راه میرسد و هزینههای فصل جاری هم به آن اضافه خواهد شد. راه میانهای برای باشگاهها وجود ندارد؛ آنها باید این بدهیها را بپردازند یا منتظر جریمههای سنگینتر، کسر امتیاز و حتی سقوط به دسته پایینتر باشند. مدیران این دو باشگاه هم باید با آگاهی از این شرایط و متناسب با آن انتخاب شوند.
قابل انتظار بود مدیری مثل فتحاللهزاده که شعارش همیشه ترکاندن بمب و خریدهای گرانقیمت بوده، در وضعیت فعلی با استقلال به بنبست برسد. انصاریفرد هم چند ماه بیشتر دوام نیاورد، فقط فهرست بدهیهای پرسپولیس را طولانیتر کرد و کنار کشید. برای مدیران جدید این دو باشگاه اولویت باید پرداخت بدهیها باشد و برای رسیدن به این هدف سخت چارهای جز کاهش هزینهها نیست.
مدیران این دو باشگاه باید با هوادارانشان صادق باشند و دادن وعده قهرمانی، رجز خواندن برای رقیب و خریدهای گران را فعلاً فراموش کنند. باید با این واقعیت تلخ کنار آمد که سقوط احتمالی به میانه جدول انتخاب بهتری از ورشکستگی است! استقلال و پرسپولیس باید تیمشان را کوچک کنند و تا زمان بازگشت به وضعیت عادی بتوانند با کمترین داشتهها بهترین نتایج را بگیرند.
این وضعیت اضطراری فقط برای استقلال و پرسپولیس نیست و شامل همه باشگاههای بحرانزده لیگ برتر و دستههای پایینتر میشود. قانون سقف قرارداد که دوره کوتاهی در فوتبال ایران اجرا شد، مخالفان پرشماری داشت و منتقدان بر این باور بودند که در فوتبال جهان چنین روشی به ندرت اجرا میشود، ولی باید بپذیریم که بحران فوتبال دولتی ایران کاملاً جدی است و اگر لازم باشد برای نجات باید سراغ چنین روشهای سختگیرانهای رفت.
در نهایت فدراسیون جدید باید زمینههای استقلال مالی فوتبال را فراهم کند. در شرایط اقتصادی دشوار فعلی، تزریق بودجه عمومی به فوتبال دیگر منطقی ندارد و فدراسیون و باشگاهها علاوه بر کاهش هزینهها باید به فکر منابع درآمد ثابت و خودکفایی باشند.
انبوه بدهیهای فعلی نتیجه ریخت و پاش نامدیران از بودجه نفتی است، ولی در وضعیت فعلی اقتصاد ایران، فوتبال نیاز به مدیرانی دارد که بتوانند با وجود محدودیتها این چرخ سنگین را بچرخانند. فوتبال ایران تنها با نگاه جدید و واقعبینانه و مدیران خوشفکر و دلسوز از این وضعیت خلاص میشود.
منبع: ایران ورزشی
