پژمان راهبر
اگر پرسپولیس با پنجره بسته و پس از جدایی چند ستاره خود، میتواند تا فینال آسیا برسد؛ اگر استقلال بعد از یک ماه کابوسوار جدایی سرمربی اروپایی خود و در اوج مشکلات مالی و بدون امکانات مناسب میتواند تیم دوم جدول لیگ ستارگان قطر را در دوحه با پنج گل شکست بدهد؛ اگر شهر خودرو پس از جدایی سرمربی موفقاش میتواند خودش را به مرحله گروهی لیگ قهرمانان برساند؛ چرا ایران نباید کشوری باشد که به فوتبال به چشم فرصتی برای ایجاد درآمد و ثروت نگاه کند؟
ژن قدرتمند فوتبال ایران با انواع و اقسام مشکلاتی که درگیرش شده و میشود؛ همچنان یک حریف قدرتمند برای باشگاههای ثروتمند و استاندارد حوزه خلیج فارس است. حالا فرض کنیم این فوتبال ورشکسته از نظر اقتصادی و امکاناتی، مجهز شود به چرخه اقتصادی استاندارد و امکانات مناسب. در آن صورت باشگاههای قطری و عربستانی و اماراتی چقدر کارشان مقابل باشگاههای بزرگ ایران سختتر خواهد بود.
امشب یک بار دیگر فوتبال ایران قدرت ذاتی خود را به رخ کشید. اما وقتش رسیده که در واکنش به این درخشش جالب، از مفاهیمی مثل غیرت و تعصب فاصله بگیریم و برای این بازیکنان ذاتا بزرگ، برای این کارکنان مستعد فوتبال ایران، آرزوی مدیریت استراتژیک قویتر کنیم؛ آرزوی داشتن زمینهای تمرین صاف و استاندارد، پرداخت به موقع دستمزد و کار سخت و حرفهای با حداقل دغدغههای پایهای.
این شبها و این نتایج، نباید مدیران کلان ورزش را به ادامه روند کنونی امیدوار کند. بدون این همه زجر و رنج و کمبود امکانات، میتوان نتایجی بهتر از این هم گرفت و میتوان درآمد و ثروت هم تولید کرد.
امشب هم خیلی خوشحالایم و هم افسوس میخوریم که فوتبال ایران همچنان چه پتانسیل آزادنشدهای دارد.
