چند روز گذشت از روزی که کسر مالیات از دستمزد بازیکنان فوتسال زنان مورد اعتراض علی کریمی بود. یک اعتراض غلط دیگر که چون علیه یک فدراسیون پرغلط و با اسم رمز زنان مطرح شد، طرفدار داشت.

مسئله‌ی زنان کسر مالیات از دستمزدشان نیست. ‏مسئله‌ی اصلی ورزش زنان ممنوعیت‌های ویرانگری است که رشد آنها در ورزش حرفه‌ای را غیرممکن کرده تا هم دستمزدشان نازل باشد و هم در پرداختش عجله‌ای نباشد؛ برعکس علی کریمی و سلبریتی‌های فوتبال مردان که هنگام قرارداد حتی مالیات خود را به عهده باشگاه می‌گذارند. ‏سلبریتی‌های فوتبال مردان قراردادهای گزاف خود را بدون تاخیر و با قدرت صفحات پرفالوور می‌گیرند. یک روز که دستمزدشان دیر شود، با یک استوری هفت جد مدیر باشگاه را جلوی چشمش می‌آورند.

‏مسئله ورزش زنان این است که آنها از پخش تلویزیونی محروم‌اند، در رسانه‌های رسمی ورزشکار درجه چندم حساب می‌شوند. اسپانسرها سراغی از آنها نمی‌گیرند، چون دیده نمی‌شوند، چون باید دور از چشم‌ها بدرخشند.

‏علی کریمی قهرمان حرف‌های غلط اما درست‌نماست. امثال او به پرداخت نکردن مالیات و تحمیل مالیات به باشگاه ایرانی عادت دارند.

استقلال و پرسپولیس از چند سال پیش، پرداخت بدهی مالیاتی بیش از ۲۰۰ میلیاردی خود را به تعویق انداخته‌اند. این بدهی، مالیات همان بازیکنانی است که دستمزد چندین میلیاردی گرفته‌اند اما حاضر به پرداخت مالیات خود نبودند و در قراردادهای غیرشفاف، پرداخت مالیات را به باشگاه تحمیل کرده‌اند.

ترویج این حرف که چرا از دستمزد زنان مالیات کسر می‌شود، استهزای بحث‌ها درباره ورزش زنان در ایران است. این غلط فقط نمونه‌ای از غلط‌های همه‌پسند است که ظاهر نقد تند دارد، برای گوینده‌اش کف مرتب با دهان باز -همان لایک- می‌زنند اما در واقع بحران ورزش زنان را به انتقاد بیراه از کسر مالیات نازل می‌کنند.