امیر علیزاده

بازار فروش تی‌شرت‌ها و کالاهای هواداری در روزها و ساعت‌های پیش از اولین بازی تیم ملی ایران در جام جهانی مقابل مراکش بسیار داغ است. در فروشگاه‌های ورزشی و شبکه‌های اجتماعی یک سری تی‌شرت و کالاهای دیگر عرضه کرده‌اند و فروش بسیار خوبی دارند.

اما هیچ کدام از این کالاها محصولات رسمی هواداری نیستند. فدراسیون فوتبال هیچ نفعی از این بازار نمی‌برد. کمپانی آدیداس هم به دلیل اینکه قرارداد اسپانسرینگ با فدراسیون فوتبال نبسته پیراهن تیم ملی را اصلا در بازار عرضه نکرده است. هر آنچه امروز بر تن هواداران تیم ملی از تهران تا سن‌پترزبورگ می‌بینید پیراهن‌های تقلبی‌اند که در منیریه تولید و عرضه شده‌اند.

هواداران زیادی بودند که می‌خواستند جنس اصل بخرند و به تک‌تک فروشگاه‌های آدیداس سر زدند و حتی به فدراسیون فوتبال هم رفتند، اما آخر سر دست از پا درازتر به مجبور شدند به منیریه بروند تا از روی ناچاری جنس تقلبی بگیرند.

به گفته‌ آدیداس فقط فدراسیون می‌توانست پیراهن اصل بفروشد. اما فدراسیون فوتبال هم که می‌توانست پیراهن اصل و یک سری کالای هواداری دیگری را رسمی توزیع کند و هم خودش درآمد کسب کند و هم رضایت هوادار را جلب کند، هیچ اقدامی نکرد. دریغ از یک فروشگاه و دریغ از فروش آنلاین که در عرض دو هفته می‌شد راه انداخت.

فدراسیون فوتبال ایران که به عنوان تنها فدراسیون حاضر در جام جهانی ۲۰۱۷ لباس‌های تیم ملی را خریده است، تمام این مدت ادعا می‌کرد در قراردادش با آدیداس از فروش پیراهن کمیسیون می‌گیرد. اما حداکثر حالا که آدیداس رسماً اعلام کرده پیراهن تیم ملی را به دلیل اینکه توافقی با فدراسیون ایران ندارد اصلا هیچ جا عرضه نکرده، مشخص شد هیچ توافقی در کار نبوده است.

حالا هم هر کسی که کمی شم کاسبی داشته باشد با یک کانال اینستاگرام و یک دستگاه چاپ و با پیک می‌تواند درآمد خوبی در این بازار داغ کسب کند. نه دانش بازاریابی خاصی می‌خواهد نه برنامه استراتژیکی. فدراسیون فوتبال حتی از این شم کاسبی هم بی‌بهره است.

*کارشناس اقتصاد ورزش